الموت منطقه ای كوهستانی در رشته کوه های البرز است که در شمال قزوین واقع شده است. این منطقه شامل دره‌های وسیع، قله‌های بلند و روستاهای بسیار است كه آب و هوایی سرد دارد. الموت مرز بین استان قزوین و نواحی شمال ایران است.
منطقه الموت در تقسیمات جغرافیایی و سیاسی به دو بخش رودبار شهرستان (الموت غربی) به مرکزیت «رازمیان» و رودبار الموت (الموت شرقی) به مرکزیت «معلم کلایه» تقسیم شده است. بخش «رودبار و الموت» بخش بزرگی در قزوین به شمار می‌رود و دلیل اصلی شهرت این منطقه به علت وجود دو دژ الموت و لمبسر در آن است.
منطقة الموت را تا قرن هفتم «رودبار» می‌نامیدند اما پس از آن به دلیل حضور یاران «حسن صباح» در این منطقه به «الموت» معروف شد.
این منطقه ،با طبیعت بکر و زیبای خود، از گذشته محل سكونت اقوام مختلفی بوده و سابقه‌ای طولانی در تمدن و تاریخ ایران دارد. علاوه براین، الموت دارای جاذبه‌‌های گردشگری طبیعی، زیست محیطی و تاریخی به ویژه معماری است.
شغل اصلی مردم دامپروری و کشاورزی بوده و در بعضی از روستاهای این منطقه پرورش حیواناتی نظیر زنبور عسل نیز وجود دارد. همچنین تولیدات صنایع دستی نظیر جاجیم بافی، گلیم بافی، قالی بافی و چادرشب نیز در این منطقه رواج دارد.
زبان مردم الموت مراغی، تاتی و بقولی دیلمی است که زبان رایج در کوهستان جنوب گیلان است؛ این ناحیه گسترده کوهستانی اشکور تا علی‌آباد منجیل، سراوان رشت، شمال قزوین و کوه‌های غرب مازندران را دربرمی گیرد. مردم الموت به فرقه اسماعیله منسوب هستند. دین آن‌ها اسلام و مذهب آنان شیعه است.
