«تنگ تامرادی» در 50 کیلومتری باختر یاسوج، در 10 کیلومتری جاده «سپیدار» و «گچساران» جای دارد. نام «تامرادی» بر این تنگ از نام یکی از ایلهای بویراحمدی برداشته شده است.
در نزدیکی این تنگ، روستاي تامرادی قرار دارد که مردمان آن به گویش لري سخن ميگويند. جالب اینکه یکی از خوراکیهای در این سرزمین نان با آردِ بلوط است.
از رخدادهای تاریخی این سرزمین میتوان جنگ تنگ تامرادی را نام برد. در سال ۱۳۰۹ خورشیدی، جنگ تامرادی میان ارتش شاهنشاهی به سرلشکری ارتشبد «شیبانی» و ایل بویراحمد به فرماندهی «کی لهراسب» رخ داد که به پیروزی ایل لر انجامید.
تنگ تامرادی، که در پیراموناش کوههای «زرآور» و «ساورز» سر به آسمان میخراشند، در تراز 1542 متری دریا فراز شده است. بلندترین آبشار تنگ تامرادی 15 متر بلندی دارد و در کنار آن نیز 14 آبشار دیگر به بلندای نزدیک 10 متر قرار گرفته است.
پای هر کدام از آبشارها نیز استخرهایی در درازنای تاریخ در دل سنگ کوه پدید آمده است. در تنگ تامرادی اشکفتهایی هست که دهانههایشان زیر فرو ریزش آب آبشار پوشیده شده است. در پیرامون آبشارهای تامرادی را سرزمین جنگلهای بلوط فرا گرفته است. در نزدیکی تنگه نیز «چشمه بلوط عسلی» از دل زمین میجوشد، که در پایین دست خود استخرهایی دارد.
در درگاه تنگ تامرادي و در کنار «روستاي حسين آباد»، دخمه و گور سرداری از دوران شاهنشاهی هخامنشي به یادگار مانده است.
خرس، بز، میش کوهی، سنجاب، تیهو، دراج، کبوتر، کبک و نیز گیاهانی به نامهای «جاشیر» و «تادار» از پوشش زیستی سرزمین تنگ تامرادی هستند.
